Mijn naam is Jenneke van Wijngaarden en ik ben beeldend kunstenaar.
 Na mijn afstuderen in 1994 aan de afdeling autonome monumentale vormgeving (beeldende kunst) aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht, heb ik mij breed ontwikkeld op diverse terreinen van het kunstzinnige vak. Ik werk sindsdien als beeldend kunstenaar en cultureel ondernemer. Als kleuter wilde ik niet naar school als ik nog niet getekend had, daarom stonden we eerder op. Als puber leerde ik mezelf met olieverf schilderen en soldeerde ik oorbellen. 

Kortom ik ben altijd al een beetje vreemd geweest, zoals mijn moeder dat zegt. Moest ik mezelf omschrijven en dat moet hier, deed ik dat zo: ik kan uren over kunst en de samenleving fantaseren. Ik wil altijd nieuwe technieken leren. Ik lach graag en heb soms last van een te scherpe tong. Je mag mij een sociaal bewogen huismus noemen. Ik houd veel van mijn zoon, eveneens kunstenaar, mijn honden, koken en tuinieren. Ik veranderde ooit van wild stadsmens in een braaf plattelandsdier.

Ik word woest van onrecht, ben pacifistisch van aard maar doe een moord voor baka bana met pindasaus. Ik houd zielsveel van de geur van olieverf, inkt en tomatenplanten. De kleurrijke mondiale samenleving vind ik heel inspirerend, van kleins af aan niet anders gewend. Iedereen is van de wereld en kunst is voor iedereen. Mijn hart is van elastiek en mijn haar een drama. Ik sluit me verder aan bij deze woorden van Keith Haring: